Toen María haar bevindingen deelde, sloot kapitein Del Valle zich aan bij hun onofficiële onderzoek. Samen kregen ze toegang tot de bedrijfsadministratie en ontdekten ze dat drie medewerkers tegelijk met Julián en Laura waren verdwenen – mannen die betrokken waren bij illegale activiteiten.
Uiteindelijk kwam er een onverwachte bekentenis van een van hen naar boven – die zich in Portugal schuilhield. Via een anoniem videogesprek onthulde hij:
« Ze waren niet op het meisje uit. Ze waren op hém uit. Ze wilden het bewijs. We gingen aan boord van de zeilboot, er ontstond een worsteling… Julián beschermde zijn dochter. Ik weet niet wat er daarna gebeurde – ze bevalen ons van boord te gaan. Maar ze… » Hij aarzelde. « Ze hebben niemand levend op het platform achtergelaten. »
Het woord ‘platform’ kwam aan als een mokerslag.
Hoewel de autoriteiten de zaak met deze nieuwe informatie hebben heropend, zal nooit volledig duidelijk worden wat er precies is gebeurd: de constructie werd in 2013 ontmanteld, waardoor er alleen nog onderwaterpuin overbleef.
María kreeg niet de afsluiting waar ze ooit op had gehoopt. Maar ze verwierf wel één onontkoombare waarheid: haar man en dochter kwamen niet om bij een ongeluk, maar stierven in een poging iets aan het licht te brengen wat anderen voorgoed wilden verzwijgen.
En hoewel de pijn nooit verdween, keek Maria voor het eerst in twaalf jaar niet langer naar de zee op zoek naar schaduwen, maar begon ze vooruit te kijken met de zekerheid dat het verhaal – het ware verhaal – eindelijk aan het licht was gekomen.
